^{Zmiany społeczno-polityczne lat siedemdziesiątych znacząco wpłynęły na sytuację szkoły. Zarówno w sensie pozytywnym jak i negatywnym. nastąpił odczuwalny dopływ środków finansowych do budżety poprawiło się zaopatrzenie w materiały i pomoce dydaktyczne w tym środki audiowizualne. Do nauki jazdy szkoła posiadała kila ciągników 3 samochody, motocykla nawet 2 kombajny zbożowe. W szkole funkcjonowało 10 dobrze wyposażonych klaso-pracowni. Duża liczba uczniów brała udział w  pozalekcyjnych zajęciach artystycznych. W szkole działała orkiestra, zespół muzyczny, 2 zespoły taneczne, chór oraz w zespoły sportowe.  Najważniejszym  starania dyrektora i rady pedagogicznej  zarówno w tym i poprzednim okresie szły w kierunku osiągania możliwie wysokiego poziomu nauczania przedmiotów zawodowych  i ogólnokształcących.}

^{Te ostatnie decydowały o możliwości dalszego kształcenia na studiach wyższych. Od połowy lat 60-tych coraz więcej absolwentów  podejmowało studia w olsztyńskiej uczelni rolniczej.  Niektórzy osiągnęli wysokie pozycje zawodowe. Tak np. maturzyści Ryszard Cymerman z1965 r., Stefan Grzegorczyk z 1970, Andrzej Łachacz z 1979 r. są profesorami zwyczajnymi na UWM w Olsztynie i kierownikami katedr Gospodarki Przestrzennej, Łąkarstwa i Gleboznawstwa. Dr Wojciech Cymerman z 1973 r. jest starszym wykładowcą w Instytucie Geodezji tej uczelni.}

^{Michał Bukowski z 1966 r. był przez 37 lat, aż do 2012 r,. dyrektorem Zespołu Szkół Rolniczych w Smolajnach, doprowadzając tę szkołę do znacznego rozkwitu. Wielu absolwentów  obroniło doktoraty w różnych dziedzinach nauk rolniczych, a w pojedynczych przypadkach również humanistycznych.}                                                                 

^{Od 1972 r uczniowie klas IV odbywają praktyki zagraniczne w  NRD w przedsiębiorstwie VEG Zingst, pracując na sprzęcie mechanicznym. Praktyki te odbyło łącznie 645 osób.}                       

 ^{Negatywne zjawisko tego okresu to nadmierna ciasnota spowodowana przydzielaniem szkole zadań ponad jej możliwości lokalowe. Przybyły nowe jednostki programowe: w 1972 r. Zasadnicza Szkoła  Rolnicza, i Technikum Rolnicze dla Pracujących, w 1973 r. Technikum Mechanizacji Rolnictwa dla Pracujących, w 1974 r. Policealne  Studium Weterynaryjne.}

^{Doszły jeszcze 2 szkoły filialne Technika Rolnicze dla Pracujących w Bartoszycach i Górowie.  Ilość uczniów z wcześniejszej przeciętnej liczby 260 wzrosła do ponad 500, a ze szkołami filialnymi przekraczała 600, dochodząc w roku szkolnym 1975/76 do 647.}

^{Po roku 1980 nastąpiło odwrotne zjawisko. Wygasły niektóre kierunki kształcenia, zachodziła obawa, że niektórzy nauczyciele nie będą mieli  pełnych etatów. W tej sytuacji dyrektor podjął energiczne starania o przejęcie Zespołu szkół Zawodowych i Liceum Ekonomiki i Rachunkowości Rolnej. W 1983 roku w Zespole Szkół Rolniczych otwarto więc nowy kierunek kształcenia.} 

^{W tych latach nastąpiło wzbogacenie bazy  materialnej szkoły, zarówno socjalnej, jak i dydaktycznej. W 1973 r oddano do użytku pracowników szkoły i gospodarstwa 18-mieszkaniowy blok  mieszkalny, a w 1984 r. jeszcze 2  bloki 12-rodzinne. Umożliwiło to przeprowadzenie remontu kapitalnego szkolnej willi, zawierającej 2 mieszkania. W sumie więc  szkoła łącznie z gospodarstwem, bo traktowano to jako integralną i całość , zyskała w krótkim czasie 44 mieszkania.. Potrzeby mieszkaniowe praowników zaspokojono w100 %, a nawet 2 mieszkania przydzielono pracownikom  z innych zakładów. W pojedynczych przypadkach  mogło to mieć również ujemne skutki. Jeden z nauczycieli szkoły przyznaje w ankiecie, opublikowanej w pracy Alicji Kicowskiej  „Nauczyciele  Szkół Rolniczych na Warmii i Mazurach (1945-1985),s. 119 r., iż jedynym motywem podjęcia pracy w zawodzie była „możliwość uzyskania mieszkania”. Po latach okazało się, że przyjęcie go do pracy w naszej szkole było bardzo dużym błędem.}

Budowa sali sportowej, 1984 r.

^{W 1982 r rozpoczęto budowę hali sportowej złożonej z dwóch sal gimnastycznych  o wymiarach 18 x30  i 12x 18m oraz dość dużego zaplecza zaprojektowanego specjalnie pod potrzeby szkoły w biurze projektów Zjednoczenia Mostostal w Warszawie.  Z powodu trudności materiałowych potęgowanych stanem wojennym budowa trwała aż 4 lata, a  w zdobyciu niektórych materiałów pomogła szkole Najwyższa Izba Kontroli.}

^{W  końcu tego okresu w połowie lat osiemdziesiątych szkoła, mimo występujących wtedy i wcześniej zawirowań politycznych, była ogólnie w dobrej kondycji zarówno materialnej jak i kadrowej. Wszyscy pracownicy mieli mieszkania. Cała kadra pedagogiczna miała pełne kwalifikacje, wielu nauczycieli było po studiach podyplomowych, a także posiadało obowiązujące wówczas stopnie specjalizacji zawodowej’ Na dobrym poziomie była taż administracja szkoły. Pomyślna pod względem wyposażenia, produkcji i finansów była, sytuacja gospodarstwa szkolnego pod kierownictwem Władysława Haca .}

 ^{W roku 1986 wypadało 40 lecie szkoły. Przygotowanie do tej rocznicy rozpoczęto już znacznie wcześniej, bo od 1984 r.  organizując np. zbiórkę pieniędzy na nowy sztandar. W ufundowaniu nowego sztandaru miała swój udział młodzież, pracownicy, zaprzyjaźnione zakłady pracy i absolwenci, szczególny wkład osobistych starań i pracy wniósł tu nieżyjący już absolwent z 1959 r. Waldemar Rakowski. Uroczyste wręczenie sztandaru oraz nadanie szkole imienia Mariana Gotowca nastąpiło 6 września 1986 r. w nowo otwartej hali sportowej. 4 października tego roku odbył się kolejny VI Zjazd Absolwentów.}

^{Rok wcześniej, 1 września 1985 r nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora. Sprawujący tę funkcję wcześniej przez 22 i pół roku Apolinary Zapisek przeszedł na emeryturę, pracując jeszcze w szkole na części etatu do 1989 r. Stanowisko dyrektora objął Wojciech Kowalski.}

Wróć do strony

SZKOŁA I JEJ HISTORIA

Więcej o historii szkoły w publikacji dostępnej on-line: Lidzbarska Szkoła Rolnicza. Zarys monograficzny 1946-2001 >>