W 2021 roku wypadało 75-lecie naszej szkoły. Tradycyjnie powinien był się wówczas odbyć Zjazd Absolwentów. Z różnych przyczyn do niego nie doszło. Starsi absolwenci, głównie z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych minionego wieku, domagali się jednak kolejnego spotkania. A zatem kolega Bronek Pawliszyn (absolwent z 1966 r.) znany z aktywności przy organizowaniu zjazdów absolwentów i spotkań koleżeńskich, w porozumieniu z przyjaciółmi, postanowił zorganizować spotkanie koleżanek i kolegów rocznika 1966-1976, a także chętnych z sąsiednich roczników. Spotkanie to odbędzie się 23 września 2022 r. w lokalu „Perła Warmii” w Lidzbarku Warmińskim przy ul. Dąbrowskiego 22 c. Chęć udziału w spotkaniu można zgłaszać na adres e-mail pawliszyn_b@wp.pl .Uczestnikom tego spotkania życzymy przyjemnych i niezapomnianych wrażeń.

To była radosna wiadomość. Ale jest też wiadomość smutna.  Z dniem 31 sierpnia 2022 r. decyzją Rady Powiatu, po 76 latach istnienia szkoła uległa likwidacji przez włączenie jej do Zespołu Szkół Zawodowych w Lidzbarku Warmińskim.  Dziś nie wiadomo jeszcze, jakie będzie przeznaczenie budynku szkolnego przy ul. Józefa Wierzbickiego 3a, który przez 108 lat służył kształceniu młodzieży: najpierw przez 32 lata (1913-145) niemieckiej, a potem przez 76 lat (1946-2022) polskiej. Tutaj tysiące młodych ludzi zdobywało wykształcenie, kształtowały się ich charaktery, a w dużym stopniu także ich przyszłe losy. Tu rodziły się młodzieńcze przyjaźnie, trwające potem wiele lat, często kiełkowały również uczucia miłosne, które łączyły młodych ludzi w związki małżeńskie. Miejmy nadzieje, że budynek szkoły nie podzieli smutnych losów gospodarstwa szkolnego, które zostało kompletnie zrujnowane wiele lat temu. Wydarzenie to z pewnością przyniosło obniżenie autorytetu naszej szkoły, co w konsekwencji doprowadziło w końcu do jej likwidacji.  Trzeba przyznać, że jej ostatni dyrektor, pan Adam Brodowski, dokładał wszelkich starań, aby utrzymać szkolę przy życiu, próbując różnych kierunków kształcenia i do pewnego czasu to się udawało. Zmniejszający się z roku na rok nabór zmusił jednak organ założycielski do podjęcia tej trudnej decyzji.

Dziś więc nasza szkoła należy do świata umarłych, o których Wiesława Szymborska pisała: 

„Umarłych wieczność dotąd trwa,

Dokąd pamięcią się im płaci.

Chwiejna waluta. Nie ma dnia,

By ktoś wieczności swej nie stracił.”