Jerzy Paukszto – nauczyciel, dyrektor, społecznik „od zawsze”

Jerzy Zbigniew Paukszto (ur.1939 r.) – to jedna z czołowych postaci olsztyńskiej oświaty rolniczej lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych minionego wieku. Bezpośrednio po studiach na Wydziale Zootechnicznym ART w Olsztynie, w latach 1966-67 efektywnie kierował gospodarstwem szkolnym w Technikum Rolniczo-Łąkarskim w Lidzbarku Warmińskim. Od 1967 roku pracuje jako nauczyciel przedmiotów zawodowych w Technikum Rolniczym w Reszlu, kierując jednocześnie wydziałem zaocznym w tej szkole. W latach 1977-1982 był w Oddziale Oświaty Rolniczej w Olsztynie wizytatorem – metodykiem produkcji zwierzęcej. Prawdziwym wyzwaniem dla niego był rok 1982, kiedy to został dyrektorem Zespołu Szkół Rolniczych w Reszlu, obejmując stanowisko po przeniesionym do WODR w Bęsi Aleksandrze Jankowskim (1928-2014). Przyjęcie przez niego wówczas tej funkcji wymagało niewątpliwie odwagi i siły psychicznej. Był to czas niepokojów społecznych i kryzysu gospodarczego, oraz trwającego jeszcze stanu wojennego. W reszelskim Zespole Szkół Rolniczych pod jego kierownictwem nie tylko nie nastąpił żaden regres, czy zahamowanie w rozwoju, co niektórzy przewidywali, ale wręcz przeciwnie, następował wszechstronny dalszy dynamiczny rozwój Zespołu.

A oto tylko niektóre zmiany jakie zaszły w tym czasie w szkole:
-modernizacja i powiększenie w 1982 r. biblioteki szkolnej,
-zakup koni i zorganizowanie w 1983 r. szkolnego klubu jeździeckiego „Ułan”,
-oddanie do użytku dwóch bloków mieszkalnych dla pracowników szkoły,
-zorganizowanie w 1986 r. (w jednej z pierwszych szkół) pracowni komputerowej, a w 1989 r. szkolnego studia filmowego,
-oddanie do użytku w 1987 r. hali sportowej i w roku następnym szkolnego kortu tenisowego,
-otwarcie w 1989 r. filii Centralnego Ośrodka Kadr Pedagogicznych Szkolnictwa Rolniczego w Brwinowie,
-otwarcie w 1990 r. Szkolnego Muzeum Rolnictwa (jedynej tego rodzaju placówki przy szkole rolniczej na Warmii i Mazurach, a najprawdopodobniej także w kraju, zaprzepaszczonej niestety w latach późniejszych, po jego odejściu na emeryturę).

Reszelski Zespół Szkół Rolniczych doszedł do szczytowego poziomu w swojej historii i liczył się poważnie nie tylko w województwie, ale również w kraju.

Jerzy Paukszto to nie tylko ceniony przez pracowników i uczniów dyrektor i wybitny pedagog, ale przede wszystkim kryształowo uczciwy człowiek, życzliwy ludziom i rzadko dziś już spotykany pasjonat – społecznik. Te cechy ujawniały się zarówno w czasie jego zawodowej aktywności, jak i jeszcze bardziej po przejściu w 1991 roku na emeryturę. Udokumentowane potwierdzenie jego różnorakich działań społecznych można znaleźć m.in. w internetowej Encyklopedii Warmii i Mazur oraz w wydawnictwie „WHO is WHO, Polskim Suplemencie” z 2007 r. pod hasłem „Jerzy Zbigniew Paukszto”.

Szczególnie wiele wniósł do dorobku Polskiego Związku Pszczelarskiego, sprawując przez 26 lat funkcję prezesa Zarządu Wojewódzkiego w Olsztynie oraz przez dwie kadencje członka Zarządu Głównego. Z jego inicjatywy, a głównie i jego staraniem Związek podjął działalność gospodarczą, zakładając w Olsztynie sklep pszczelarski.

Był też inicjatorem i głównym organizatorem odbywających się w latach 2009-2016 spotkań seniorów oświaty rolniczej z Warmii i Mazur, które stanowiły pewien ewenement w skali kraju. Spotkania te przyniosły nie tylko odnowienie wielu więzi koleżeńskich, ale także przypomnienie pewnego etosu pracy dawnych szkół rolniczych, którego niestety nie ma w szkołach obecnie. Etos ten należy już do przeszłości.

 

Spotkanie Seniorów Oświaty Rolniczej. Od lewej: Ryszard Artyszewicz – były dyrektor ZSR w Karolewie, Jerzy Paukszto, Ryszard Kawczyński ówczesny dyrektor ZSR w Karolewie. Stanisław Machnik były kierownik Oddziału Oświaty Rolniczej w Olsztynie

 

Wydaje się, że to jego nadzwyczajne zaangażowanie społeczne wywodzi się z trzech źródeł: patriotycznej atmosfery w jego rodzinnym domu, młodzieńczej działalności w ZHP i tradycji ruchu ludowego, z którym związał się w dorosłym życiu, nie ze względów koniunkturalnych, ale ze szczerego przekonania do tego, co było dobre i postępowe w tym ruchu.

 

Apolinary Zapisek

Reklama