Dyrektor szkoły w latach 1946 – 1949 i 1957-1958
Urodził się 15.04.1896 roku w Żelechowie pow. Garwolin. W latach 1907-1915 uczy się w Gimnazjum Tadeusza Radlińskiego w Siedlcach. W 1915 wyjeżdża wraz z wycofującymi się wojskami rosyjskimi pod Mińsk Litewski i tam w miejscowości Worobiowo (nadleśnictwo w dobrach Radziwiłłów) uczy dzieci wysiedleńców z ziemi lubelskiej. W marcu 1917 r. rozpoczyna praktykę jako praktykant leśnik koło Białej Cerkwi na Ukrainie. We wrześniu 1918 r. udaje się na Kuban do formujących się tam oddziałów Wojska Polskiego. Z 4-tą dywizją gen. Żeligowskiego wraca do Polski w czerwcu 1919 roku. Po powrocie zostaje wcielony do 29 pułku Strzelców Kaniowskich (Kalisz). 27 listopada 1920 roku zostaje zdemobilizowany. W grudniu 1920 zapisuje się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (biologia z chemia). Studia kończy w 1924 r. Prace nauczycielska rozpoczyna 1.09.1924 roku w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Sosnowcu. W seminarium pracuje jako nauczyciel przyrody do dnia 1.09.1930 r. Od 01.09.1930 pracuje kolejno jako nauczyciel i po. dyrektora w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Jędrzejowie (do 01.09.1931r.), jako nauczyciel i po. dyrektora i dyrektor w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Mielcu.
Dnia 1.09.1939 zmobilizowany, uczestniczy w kampanii wrześniowej. Internowany na Węgrzech przebywa początkowo w Komarom, następnie w Parkanach. W czasie pobytu w obozie dla internowanych działa w grupie, której zadaniem było organizowanie przerzutów młodych oficerów lotnictwa, artylerii i broni pancernej do Francji. Działalność ta trwała do momentu zastąpienia przychylnego Polakom komendanta obozu przez Niemca i zmiany statusu obozu internowanych na jeniecki. Przebywa kolejno w stalagu XVIII, V B, XI B. Ze stalagu XI B zostaje skierowany do osuszania błot (okolice Bremen) a następnie skierowany do pracy na roli (Marcardsmoor kreis Wittmund). Okres niewoli kończy się 10 maja 1945 roku kiedy to tereny te zajmują oddziały 1 Dywizji Pancernej gen. St. Maczka działającej w składzie 2 Korpusu 1 Armii Kanadyjskiej.
Do kraju powraca 22 października 1945. Po powrocie z niewoli, na polecenie rakowskiego kuratorium, zorganizował i prowadził do 1.09.1946 r. kurs nauczycielski. We wrześniu 1946 roku przyjeżdża do Lidzbarka Warmińskiego. 2.09.1946 r. został zaangażowany na stanowisko dyrektora Gimnazjum i Liceum Gospodarstwa Wiejskiego przez Inspektorat Oświaty Rolniczej przy Powiatowym Urzędzie Ziemskim w Lidzbarku Warmińskim (Inspektorem Oświaty Rolniczej był wówczas Leonard Kwiatkowski w latach późniejszych nauczyciel i dyrektor szkoły). Nauka w nowo organizowanej szkole rozpoczęła się 1.10.1946 roku. O trudnych początkach powołanej szkoły mówił m.in. w wywiadzie nadanym przez Polskie Radio 25.05.1976 roku.
Dnia 15 maja 1948 roku po 3-miesięcznym kursie ideologicznym w Pszczelinie zostaje powołany na stanowisko wizytatora szkół rolniczych województwa olsztyńskiego. Na tym stanowisku pracował do 1.01.1954 roku. Był to okres bardzo żmudnej pracy organizowania szkolnictwa rolniczego w woj. olsztyńskim. Dojazdy do pracy (Olsztyn) z Lidzbarka Warmińskiego, praca w terenie osłabiły jego zdrowie i 20.12.1953 roku na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej na własna prośbę zostaje zwolniony ze stanowiska wizytatora szkół rolniczych i powraca do Technikum Rolniczo-Łąkarskiego w Lidzbarku Warmińskim. W technikum był kolejno nauczycielem, zastępca dyrektora i ponownie dyrektorem.
W 1960 przechodzi w stan spoczynku, pozostając jednak nadal nauczycielem Państwowego Technikum Rolniczo-Łąkarskiego w Lidzbarku. Prowadził jednocześnie Ognisko Metodyczne Biologii dla nauczycieli szkół rolniczych w woj. olsztyńskim, kierował pracami Wojewódzkiej Rady Ognisk Metodycznych. Był również przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Dyscyplinarnej dla nauczycieli szkół rolniczych.
Za prace w szkolnictwie rolniczym został odznaczony m.in. : Srebrnym Krzyżem Zasługi, Orderem Sztandaru Pracy II klasy, medalem Zasłużony Nauczyciel PRL, Złota Odznaka Honorowa „Zasłużonym dla Warmii i Mazur”. Zmarł 8.07.1980 r. w Lidzbarku Warmińskim. Jego imieniem nazwana jest ulica, na której znajduje się szkoła, którą zakładał w 1946. Nadanie imienia odbyło się podczas uroczystości 50-lecia istnienia szkoły w 1996 roku. Wmurowano też wtedy na frontonie szkoły tablicę pamiątkową jemu poświęconą.
Fragmenty, dotyczące Józefa Wierzbickiego z niektórych wcześniejszych publikacji
Jerzy Cwinarowicz, Trudna i kochana, „Nasza Wieś”, nr 40 (1367), 1986 r.
Nader zwięzłe, wręcz lakoniczne są też protokoły z pierwszych posiedzeń rad pedagogicznym w roku 1946. Oto zapis informujący, że zorganizowanie szkoły „było trudne ponieważ trwało 3 tygodnie”. I obok informacja, iż postanowiono zgodzić się na zamieszkanie w budynku gimnazjum uczniowi Rusieckiemu i dwom jego kolego z równoczesnym obowiązkiem palenia w piecach „co dotychczas robił dyrektor”. Tak, proszę państwa. Uczeń Rusiecki dochodził do szkoły 18 (osiemnaście!) km, zaś pierwszym dyrektorem w Lidzbarku był mgr Józef Wierzbicki, mężczyzna niezbyt okazałej postury, niesłychanej energii, humoru i wyjątkowej wręcz rzetelności we wszystkim, co dotyczyło nauczania i wychowania. Wiem, co piszę, bo miałem zaszczyt i przyjemność obserwować profesora Wierzbickiego podczas lekcji, wizytacji i konferencji. Wiem też, jakim cieszył się poważaniem za życia i jak trwała jest pamięć o nim teraz, kiedy go już nie ma. Wiedzieliśmy o nim dużo, ale dopiero po śmierci wydało się, że w stopniu sierżanta w roku 1939 trafił na Węgry, gdzie pracował w siatce organizującej przerzuty żołnierzy na Zachód. Sobie tego nie załatwił. Przesiedział okupację w Niemczech, w obozie jenieckim.
Lidzbarska Szkoła Rolnicza. Zarys monograficzny 1946-2001, oprac. Ryszard Misiun i Apolinary Zapisek, Lidzbark Warmiński 2001
Od początku istnienia szkoły dyrektor J.Wierzbicki, chociaż sam nie był z wykształcenia rolnikiem, przywiązywał ogromną wagę do kształcenia praktycznego. Znajduje to potwierdzenie w każdym niemal protokóle Rady Pedagogicznej z pierwszych lat istnienia szkoły.(s. 13)
W pierwszym protokóle Rady Pedagogicznej z dnia 10.X.1946 roku zapisano:
Ad. 5 Ob. Dyrektor J.Wierzbicki prosi Grono o natychmiastowe przystąpienie do organizacji gmin klasowych i organizacji młodzieżowych. Na opiekuna Spółdzielni Uczniowskiej proponuje ob. Furmana Henryka. Na
opiekuna PCK ob. Kozakowską Marię. Opiekunem Samorządu Ogólnoszkolnego będzie ob. Dyrektor
Wierzbicki Józef.
Znaczącym jest fakt, że opiekę nad samorządem przejmuje osobiście dyrektor szkoły. Zaskakuje też
przyjęte nie spotykane raczej w innych szkołach nazewnictwo „gmina klasowa”. (s.24)
wróć do strony DYREKTORZY lub czytaj dalej JADWIGA WIERZBICKA
LIDZBARSKA SZKOŁA ROLNICZA 